گنج پنهان ایران در کام قطر ؛ خودکشی اقتصادی نزدیک است

یکی از ناترازی‌های کلیدی در حوزه انرژی، به بخش گاز طبیعی بازمی‌گردد و نیازمند توجه ویژه دولت است تا با ابزارهایی نظیر فشارافزایی در میدان گازی، به‌ویژه پارس جنوبی، مدیریت شود.

در سال‌های اخیر، با افزایش تقاضای مصرف گاز، ناترازی در نیمه دوم سال برجسته‌تر شده و تصمیم‌گیران ناچار به قطع مقطعی گاز صنایع و بخش خانگی بوده‌اند؛ رویکردی که پیامدهایی چون کاهش تولید و افت رشد اقتصادی و کاهش درآمدهای ارزی را به دنبال دارد.

راهکار اساسی

یکی از راهکارهای اساسی برای حل بحران، اجرای پروژه‌های فشارافزایی برای میدان گازی پارس جنوبی است؛ رویکردی فنی که در همه جهان برای تقویت استخراج گاز به کار گرفته می‌شود. نخستین بخش اجرای این پروژه های ساخت پایه ها ( جکت ) برای قرار گرفتن کمپرسورها و سایر تجهیزات فنی است که ساخت همین تجهیز به طور میانگین به  چهار تا پنج سال زمان نیاز دارد. اما متأسفانه در دولت‌های دوازدهم و سیزدهم، ساخت این تجهیزات در دستور کار قرار نگرفت.

تعویق و تعلل در ساخت سکوهای فشارافزایی پارس جنوبی، موضوعی است که انتظار می‌رود در دولت فعلی، توسط وزیر نفت پیگیری شود تا طی چهار تا پنج سال بخش نخست این طرح که ساخت پایه ها است، کلید بخورد. این امر نیازمند تأمین مالی کلان و اجرای سریع پروژه‌هاست، اما به نظر می‌رسد در سایه تعلل شورای اقتصاد و عدم سرمایه‌گذاری مؤثر، هنوز تامین مالی دقیق و به موقع برای این پروژه ملی محقق نشده است.

در همین حال، کشور قطر حساسیت ویژه‌ای نسبت به اجرای طرح فشارافزایی در پارس جنوبی به عنوان میدان مشترک گازی با ایران دارد و پیش‌بینی می‌شود طی دو سال آینده، پروژه‌های خود را به مرحله اجرا برساند. در نتیجه قطری ها می‌تواند سهم بیشتری از میدان گازی مشترک پارس جنوبی در خلیج فارس برداشت کنند و سهم ایران کاهش یابد. بنابراین، ضروری است از امروز به فکر چهار سال آینده باشیم و شورای اقتصاد و دولتمردان نسبت به ناترازی گاز و تأثیر آن بر اقتصاد حساس تر از قبل عمل کنند و سرمایه‌گذاری در طرح سکوهای فشارافزایی را در دستور کار قرار دهند. چرا که امروز هم برای اجرا آن دیر است. 

تبعات ناترازی گاز را جدی بگیریم

افزایش مصرف و تشدید ناترازی گاز در نیمه دوم سال، منجر به قطعی گاز به ویژه در بخش صنایع و نیروگاهی می‌شود؛ روندی که پیامدهایی چون افت رشد اقتصادی، کاهش صادرات و کاهش ارزآوری را به همراه دارد. مسئولان دولت چهاردهم باید از تجربه ناکامی‌های دولت‌های گذشته درس بگیرند و برای تأمین مالی ساخت پلتفرم‌های فشارافزایی در میدان پارس جنوبی اقدام کنند، در غیر این صورت بحران گازی در سال‌های آتی شدیدتر می شود و خسارات اقتصادی به دنبال دارد.

این نگرانی با پیش‌بینی حسن منتظرتربتی، معاون گازی سابق وزیر نفت، تشدید می‌شود؛ وی پیش‌بینی کرده است که در صورت عدم بهینه‌سازی مصرف، مصارف گاز از متوسط روزانه ۷۵۰ میلیون مترمکعب در سال ۱۴۰۰ به حدود ۱۲۰۰ میلیون مترمکعب در سال ۱۴۱۰ و ۱۵۵یکی از ناترازی‌های کلیدی در حوزه انرژی، به بخش گاز طبیعی بازمی‌گردد و نیازمند توجه ویژه دولت است تا با ابزارهایی نظیر فشارافزایی در میدان گازی، به‌ویژه پارس جنوبی، مدیریت شود.

در سال‌های اخیر، با افزایش تقاضای مصرف گاز، ناترازی در نیمه دوم سال برجسته‌تر شده و تصمیم‌گیران ناچار به قطع مقطعی گاز صنایع و بخش خانگی بوده‌اند؛ رویکردی که پیامدهایی چون کاهش تولید و افت رشد اقتصادی و کاهش درآمدهای ارزی را به دنبال دارد.

یکی از راهکارهای اساسی برای حل بحران، اجرای پروژه‌های فشارافزایی برای میدان گازی پارس جنوبی است؛ رویکردی فنی که در همه جهان برای تقویت استخراج گاز به کار گرفته می‌شود. نخستین بخش اجرای این پروژه های ساخت پایه ها ( جکت ) برای قرار گرفتن کمپرسورها و سایر تجهیزات فنی است که ساخت همین تجهیز به طور میانگین به  چهار تا پنج سال زمان نیاز دارد. اما متأسفانه در دولت‌های دوازدهم و سیزدهم، ساخت این تجهیزات در دستور کار قرار نگرفت.

تعویق و تعلل در ساخت سکوهای فشارافزایی پارس جنوبی، موضوعی است که انتظار می‌رود در دولت فعلی، توسط وزیر نفت پیگیری شود تا طی چهار تا پنج سال بخش نخست این طرح که ساخت پایه ها است، کلید بخورد. این امر نیازمند تأمین مالی کلان و اجرای سریع پروژه‌هاست، اما به نظر می‌رسد در سایه تعلل شورای اقتصاد و عدم سرمایه‌گذاری مؤثر، هنوز تامین مالی دقیق و به موقع برای این پروژه ملی محقق نشده است.

در همین حال، کشور قطر حساسیت ویژه‌ای نسبت به اجرای طرح فشارافزایی در پارس جنوبی به عنوان میدان مشترک گازی با ایران دارد و پیش‌بینی می‌شود طی دو سال آینده، پروژه‌های خود را به مرحله اجرا برساند. در نتیجه قطری ها می‌تواند سهم بیشتری از میدان گازی مشترک پارس جنوبی در خلیج فارس برداشت کنند و سهم ایران کاهش یابد. بنابراین، ضروری است از امروز به فکر چهار سال آینده باشیم و شورای اقتصاد و دولتمردان نسبت به ناترازی گاز و تأثیر آن بر اقتصاد حساس تر از قبل عمل کنند و سرمایه‌گذاری در طرح سکوهای فشارافزایی را در دستور کار قرار دهند. چرا که امروز هم برای اجرا آن دیر است.